Meyveyi niye taşlıyoruz ki?..
Prof Dr Aziz EKŞİ
Son yıllarda, meyveden uzak
durulmasına ilişkin beslenme önerileri de duyuyoruz. Bu önerilere kulak
verildiğini ve meyveden kuşku duyulduğunu da görüyoruz. Hatta meyvenin
yaşamımıza sonradan girdiğine ve insana yabancı olduğuna ilişkin iddialar da
var. Bunlar işin üzücü yanı. Sevindirici yanı ise iddiaların kanıta dayalı
olmaması.
TANIŞIKLIĞIMIZ
ESKİ
İnsanoğlunun yaşama hangi gıda ile
başladığı tartışmalıdır. Tahılla mı yoksa geyik eti ile mi ya da keçi sütü ya
da meyve ile mi? Ancak, birden fazla gıda ile başlanma olasılığı daha fazladır
ve erken gıdalar arasında meyvelerin de bulunması akla yakındır. Çünkü;
özellikle böğürtlen vb üzümsü meyvelerin toplanması ve hazırlanması oldukça
kolaydır.(1) Dolayısı ile meyve ile tanışıklığımız yeni değildir ve genlerimizi
belirleyen gıdalar arasında meyve de olmalıdır.
Günümüze gelirsek; dünyada toplam meyve üretimi 488 milyon ton dolayında. Birinci sırayı 73 milyon tonla muz alıyor. Muzu; 66 milyon tonla üzüm, 62 milyon tonla portakal ve 55 milyon tonla elma izliyor. Beşinci sırada ise 23 milyon tonla mango geliyor. Bunların toplam meyve üretimindeki payı %57’den fazla. Dolayısı ile meyve gereksinimini esas olarak bu 5 meyve ile karşılıyoruz. Fakat, her yıl dünyanın farklı yörelerinde yetişen açai, azerola, koju, liçi gibi yeni yeni meyve türleri ile de tanışıyoruz.
Meyve, içerdiği besin ögeleri ve fonksiyonel bileşenleri ile sağlığımıza destek olan gıda grubudur. Dengeli ve yeterli bir diyetin vazgeçilmez bir parçasıdır. Meyve (özellikle sitrus) deyince ilk akla gelen besin ögesi C vitaminidir. Bu vitamin bağ doku oluşumu ve bağışıklık sisteminin korunması için gereklidir. Meyve deyince ilk akla gelen mineral ise potasyum(K)’dur. Bu mineral kalp sağlığı ve tansiyon dengesi başta olmak üzere birçok açıdan elzemdir. Fakat meyvenin esas gücü, antioksidan bileşenlerinden kaynaklanıyor.
ANTİOKSİDAN
KAYNAĞI
Bilindiği gibi metabolik
faaliyetlere ve çevre koşullarına bağlı olarak vücutta aktif radikal denilen
zararlı bileşikler oluşuyor. Bu zararlı etkiyi engelleyen bileşiklere
antioksidan diyoruz. Gerçi vücudun bunlara karşı bir savunma mekanizması var.
Fakat savunma yetersiz kaldığında oksidatif gerilim oluşuyor. Bu gerilim
hücrede DNA, protein ve lipit hasarına yol açıyor. DNA hasarı kansere, protein
hasarı katarakta, lipit hasarı damar daralmasına yol açıyor. Böylece yaşlanma
süreci hızlanıyor ve yaşam kalitesi bozuluyor. Bu nedenle, oksidatif gerilimin
azaltılması ve savunma sisteminin güçlenmesi için tüketilen gıdaların
antioksidan içeriği de oldukça önemli.
Meyvenin önemi de bu noktada ortaya çıkıyor. Çünkü; C ve A vitamini, antosiyanin, flavonoid ve fenolik asid gibi antioksidanlarca en zengin gıda grubu. Gıdaların antioksidan gücünü yansıtan ölçütlerden biri de kısaca ORAC diye bilinen “oksijen radikali absorblama kapasitesi”dir. Birimi ise; “mikromol TE/gram” dır.
Son yıllarda moda olan “süper meyve” kavramı da ORAC değerine dayanıyor. Yabancı kaynaklara göre bu gruptaki başlıca meyveler turna yemişi>>açai>mavi yemiş>altın çilek>nar olarak sıralanıyor. Fakat vişne nedense unutulmuş! ORAC değerine göre(75.2 µmol TE/g) vişnenin de klasmana girmesi ve 3.sıraya yerleşmesi gerekiyor
TABLO
1.MEYVELERİN ANTİOKSİDAN GÜCÜ
MEYVE
|
ORAC*
|
MEYVE
|
ORAC*
|
TURNA
YEMİŞİ
|
95.8
|
ALTIN ÇİLEK
|
36.8
|
ACAİ
|
87.4
|
ELMA
|
32.8
|
MAVİ YEMİŞ
|
75.2
|
PORTAKAL
|
18.2
|
VİŞNE
|
65.5
|
ŞEFTALİ
|
18.1
|
NAR
|
44.8
|
KAYISI
|
11.2
|
*µmol
TE/gram
Ancak, süper denilen gruptaki meyvelerin üretimi ve tüketimi oldukça düşüktür. Bunların antioksidan gücü yüksek olsa bile antioksidan gereksiniminin karşılanmasına katkısı oldukça kısıtlıdır. Dolayısı ile dünya ölçeğinde antioksidan gereksinimi esas olarak portakal ve elma gibi üretimi ve tüketimi yaygın olan meyvelerden karşılanıyor.
FRUKTOZ VE
GLUKOZ YAN YANA
Obezitenin alınan ve harcanan diyet
enerjisi arasındaki farktan kaynaklandığı bir gerçektir. Fakat, bir görüşe göre
obezite yaygınlığı ile früktoz alımı arasında spesifik bir ilişki vardır. Başka
bir görüşe göre ise eğer früktoz ve glikoz birlikte alınıyorsa özel bir etki
söz konusu değildir.
Oysa meyvenin içerdiği şeker yalnız fruktozdan oluşmuyor. Az miktardaki sakarozu (çay şekeri) bir yana bırakalım, her meyve fruktozla birlikte glukoz da içeriyor. Meyve türüne göre glukoz miktarı %1.5-8.9, fruktoz miktarı %1.0-9.0 arasında değişiyor. Üstelik fruktoz ve glukoz miktarı birbirine oldukça yakın(TABLO 2).
TABLO 2. MEYVELERİN FRUKTOZ VE GLUKOZ MİKTARI
MEYVE
|
GLUKOZ(%)
|
FRUKTOZ(%)
|
GLU/FRU
|
ÜZÜM
|
6.0- 11.0
|
6.0- 11.0
|
0.9- 1.0
|
ELMA
|
1.5- 3.5
|
4.5- 8.5
|
0.3- 0.5
|
PORTAKAL
|
2.0- 5.0
|
2.0- 5.0
|
> 1.0
|
ŞEFTALİ
|
1.5- 3.5
|
1.8- 4.0
|
0.7- 1.0
|
KAYISI
|
1.5- 5.0
|
1.0- 4.5
|
1.0- 1.3
|
VİŞNE
|
3.5- 7.0
|
3.2- 6.0
|
1.0- 1.4
|
NAR
|
4.0- 8.0
|
4.5- 9.0
|
0.8- 1.0
|
ÇİLEK
|
2.0- 5.0
|
2.0- 5.0
|
0.9- 1.0
|
Dolayısı ile meyve tüketen biri
yalnız fruktoz değil früktozu ve glukozu birlikte alıyor. Meyvenin” yalnız fruktoz
içerdiği” bir yanılgıdır. Bu yanılgı fruktozun diğer adının “meyve şekeri”
olmasından kaynaklanıyor. Fruktoza “meyve şekeri” denilmesi ne kadar gerçekse,
her meyvenin fruktozla birlikte glukoz(üzüm şekeri) içerdiği de bir
gerçektir.
WHO serbest şeker kaynaklı enerjinin
günlük gereksinimin %10’unu geçmemesini öneriyor fakat serbest şekerler
(glukoz, fruktoz, galaktoz, sakkaroz, laktoz vb) arasında bir fark gözetmiyor.
WHO ayrıca, sağlıklı beslenme için günde 5 porsiyon meyve ve sebze
tüketilmesini öneriyor.
DEMİR MİKTARI ZATEN DÜŞÜK
Bir diğer iddia da meyvelerde ve özellikle elmada
demir miktarının zamanla düştüğü. Öncelikle meyvenin zengin bir demir kaynağı
olmadığını vurgulayalım. Çünkü insanın günlük demir gereksinimi 14 miligram ve
meyvenin demir içeriği genellikle 100 gramda 0.4 miligram dolayına.
İngiltere’de kamu kayıtlarına dayalı bir araştırmanın(2) sonuçlarına göre 20
farklı meyve çeşidinin ortalama demir miktarı 1930 yılında 0.45 mg/100 gram
iken 1980 yılında 0.38 mg/100 gramdır. Bu çok cüzi farkın yorumlanmasında
analiz yöntemlerindeki gelişmenin dikkate alınması gerekiyor. Demir analizi,
eskiden spektrofotometrik yöntemle yapılıyordu. Günümüzde ise bu amaçla AAS ve
ICP gibi daha sofistike yöntemler uygulanıyor.
Dolayısı ile meyvede demir miktarı doğal olarak zaten düşüktür. Fakat meyve potasyumca oldukça zengin(meyveye göre 100- 400 mg/100 gram) bir gıdadır. Ve değişimi potasyum üzerinden tartışmak daha doğrudur. Keşke herkes verilere dayansa, kanıta dayalı konuşsa ve insanlar yanıltılmasa…
-------------------------------
(1)Daniel,G.
1969. Food in antiquity. Thames and Hudson.London
(2)Mayer,A. 1997. British Food Journal, 99(6),201-207
(2)Mayer,A. 1997. British Food Journal, 99(6),201-207
iş fikirleri
YanıtlaSiliş fikirleri
iş fikirleri